Sutra Lankavatara

Autor: wg kompilacji Dwight'a Goddarda

tł. Zbigniew Becker

Profesor Suzuki opublikował STUDIA NAD SUTRĄ LANKAWATARA w roku 1929, a PRZEKŁAD LANKAWATARY w roku 1932 (George Routledge & Son, Londyn). Książki te wywołały znaczne zainteresowanie Sutrą Lankawatara, która do czasu ich pojawienia się była prawie nieznana w świecie europejskim. Książki te wzbudziły też znaczny podziw dla wiedzy i cierpliwości Profesora Suzuki, który był w stanie doprowadzić do końca tak wielkie dzieło na takim wysokim poziomie.

Z uwagi na naturę oryginalnego tekstu sanskryckiego, przekład angielski jest lekturą bardzo trudną i Profesor Suzuki czuł, że jeśli Sutra ma w ogóle zostać przeczytana przez liczniejszych czytelników, niemalże konieczne jest jej opracowanie dla łatwiejszego odbioru. Dlatego zachęcił autora niniejszej pracy, do podjęcia się tego zadania, lecz oczywiście Profesor Suzuki nie jest w żadnej mierze odpowiedzialny za charakter niniejszej publikacji czy zawarte w niej interpretacje.

Zgodnie z przyjętą przez autora opracowania generalną zasadą, całkowicie pominięto: długi rozdział wprowadzający, rozdział ’O jedzeniu mięsa’ oraz rozdział dotyczący Dharani, ponieważ zostały one dodane później i w żaden sposób nie odnoszą się do tematu Sutry. Jako niejasny i pełen powtórzeń pominięto również długi rozdział wersetów; dla łatwiejszej lektury można je pominąć bez żadnego uszczerbku, ponieważ ich istota jest zawarta w częściach napisanych prozą. Dodatkowo pominięto pewne małe urywki z uwagi na ich niejasność, lub dlatego, że nie wnoszą nic do objaśnienia głównej tezy.

Zgodnie z drugą zasadą Sutra została podzielona na mniej lub bardziej krótkie sekcje, których kolejność zmieniono, aby uzyskać coś w rodzaju uporządkowanego następstwa. Zgodnie z trzecią zasadą te krótkie sekcje poprzeplatano i skondensowano przez pominięcie powtórzeń oraz fragmentów niejasnych lub zawierających natarczywą i nużącą argumentację. Według czwartej zasady wprowadzono minimalną ilość interpretacji. Były one konieczne po to, żeby ułatwić i uprzyjemnić lekturę Sutry, lecz zostały one ograniczone do materii zawartej w samym tekście. Często autor Sutry odnosił się do jakiejś ważnej doktryny jednym, złożonym słowem, które po przetłumaczeniu traciło znaczenie dla współczesnego, zachodniego ucha. W takich przypadkach nie pozostawało nic innego, jak mniej czy bardziej wyczerpująco zinterpretować dane słowo po to, żeby tekst był zrozumiały, lecz przy tym skrupulatnie starano się nie czynić nic ponad to, co potrzebne było do wydobycia pełnego znaczenia tekstu.

Czytelników, którzy przeczytawszy niniejszą wersję zainteresowali się Sutrą, zachęca się do kontynuowania studiów nad oryginałem sanskryckim, lub nad książkami profesora Suzukiego.

Wstęp
DWIGHT GODDARD